Χαλινός  ονομάζεται το μικρό και λεπτό κομμάτι ιστού που ενώνει την κάτω επιφάνεια της βαλάνου του πέους με την ακροποσθία
Υπό φυσιολογικές συνθήκες ο χαλινός παρουσιάζει αρκετή ελαστικότητα και ικανό μέγεθος, ώστε να επιτρέπει την ομαλή και πλήρη έκπτυξη του πέους κατά την στύση, ενώ κατά την χαλάρωση του οργάνου έλκει την ακροποσθία προς κάλυψη της βαλάνου.

Όταν είναι κοντός, έχει δηλαδή μικρό μήκος, τότε ονομάζεται βραχύς χαλινός. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να εμποδίζεται η πλήρης αποκάλυψη της βαλάνου κατά τη στύση ή στην περίπτωση που αυτή αποκαλύπτεται να κάμπτεται προς τα κάτω λόγω έλξης από το βραχύ χαλινό.

Στην περιοχή του χαλινού δημιουργούνται συνήθως μικρορήξεις και εκδορές από τραυματισμούς κατά την σεξουαλική επαφή, οι οποίες οδηγούν σε περαιτέρω ανάπτυξη ουλώδους ιστού στον χαλινό και με τον τρόπο αυτό σε μεγαλύτερη μείωση της ελαστικότητάς του και σε βαθμιαία επιδείνωση της κατάστασης. Σε αρκετές περιπτώσεις μπορεί να προκληθεί κατά την συνουσία σημαντική ρήξη του χαλινού και αιμορραγία, η οποία πολλές φορές είναι οξεία και τρομοκρατεί τους ασθενείς.

Όταν συμβαίνει κάτι από τα παραπάνω η για λόγους πρόληψης αυτών των καταστάσεων συστήνεται ισχυρά να πραγματοποιείται διατομή του χαλινού.

Η επέμβαση είναι μία πράξη ρουτίνας και σχετικά απλή. Γίνεται στο ιατρείο υπό τοπική αναισθησία διαρκεί λίγα  λεπτά και δεν προκαλεί παρά ελάχιστη μόνο ενόχληση στον ασθενή. Γίνεται διατομή του χαλινού στη μεσότητα του και αναλόγως της έκτασης διατομής, η επέμβαση ολοκληρώνεται με καυτηριασμό η συρραφή των ιστών με πολύ λεπτά απορροφήσιμα ράμματα. Ο ασθενής επιστρέφει στο σπίτι του μετά την επέμβαση και δίνονται οδηγίες φροντίδας και παρακολούθησης όπου κρίνεται αναγκαίο.