Η ουρητηρική στένωση χαρακτηρίζεται από στένωση του ουρητηρικού αυλού, προκαλώντας λειτουργική απόφραξη. Η πιο συχνή μορφή ουρητηρικής στένωσης είναι η απόφραξη της ουρητηροπυελικής συμβολής (UPJ), η οποία μπορεί να είναι συγγενής ή επίκτητη.
Δεν υπάρχει σήμερα αποδεκτή φαρμακευτική θεραπεία των ουρητηρικών στενώσεων. Οι χειρουργικές επεμβάσεις που χρησιμοποιούνται σε αυτούς τους ασθενείς περιλαμβάνουν
Διαστολή με μπαλόνι
Ενδοουρητηροτομη
Τοποθέτηση μεταλλικών ουρητηρικών στεντ
Ανοικτή/ λαπαροσκοπική επέμβαση
Η λαπαροσκοπική και η ρομποτικά υποβοηθούμενη λαπαροσκοπική χειρουργική χρησιμοποιούνται όλο και περισσότερο για την αναπαραγωγή των αποτελεσμάτων που προσφέρει η ανοικτή χειρουργική. Αυτές οι προσεγγίσεις απαιτούν μεγαλύτερο χειρουργικό χρόνο και πιθανώς συνεπάγονται υψηλότερο κόστος, αλλά τείνουν να μειώνουν την απώλεια αίματος και τη διάρκεια παραμονής στο νοσοκομείο.
Οι ενδείξεις για επέμβαση σε ασθενείς με ουρητηρική στενώση περιλαμβάνουν πόνο, λοίμωξη ή απόφραξη, η οποία μπορεί να απειλήσει τη νεφρική λειτουργία του ασθενούς.
Διαστολή με μπαλόνι
Η πιο συνηθισμένη αρχική αντιμετώπιση των καλοήθων ουρητηρικών στενώσεων είναι η διαστολή με μπαλόνι, ακολουθούμενη από τοποθέτηση στεντ για 4-6 εβδομάδες. Τα ποσοστά επιτυχίας κυμαίνονται από 48%-88%. Η διαστολή με μπαλόνι είναι καταλληλότερη για μικρού μήκους μη ισχαιμικές στενώσεις.
Ενδοουρητηροτομή
Δεδομένης της συχνής ανάγκης για πολλαπλές επεμβάσεις και του υψηλότερου ποσοστού επιτυχίας που σχετίζεται με την ενδοουρητηροτομή, οι περισσότεροι ενδοουρολόγοι συνιστούν την ενδοουρητηροτομή ως την αρχική ελάχιστα επεμβατική αντιμετώπιση της νόσου της ουρητηρικής στένωσης.
Η ενδοουρητηροτομή με λέιζερ με διαστολή με μπαλόνι σχετίζεται με καλά αποτελέσματα σε ασθενείς που δεν έχουν λάβει θεραπεία με μικρές (< 2 cm), μη ισχαιμικές, καλοήθεις ουρητηρικές στενώσεις με λειτουργική νεφρική μονάδα. Ωστόσο, εάν η στένωση υποτροπιάσει, η επαναλαμβανόμενη διαστολή και η ενδοουρητηροτομή με λέιζερ έχει χαμηλά ποσοστά επιτυχίας.
Μεταλλικά στέντ
Τα μεταλλικά στεντ, τα οποία έχουν χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία της κακοήθους νόσου τελικού σταδίου, παρέχουν αποσυμπίεση, αν και είναι πιθανή η υποτροπή της απόφραξης. Η αφαίρεση του στέντ είναι εξαιρετικά δύσκολη και έχει αναφερθεί μετανάστευση του στέντ. Έχουν γίνει ορισμένες προσπάθειες εφαρμογής τους σε καλοήθεις ουρητηρικές στενώσεις και απόφραξη του UPJ με αποδεκτά ποσοστά επιτυχίας.
Ανοιχτή χειρουργική αντιμετώπιση
Η ανοικτή χειρουργική αντιμετώπιση περιλαμβάνει διάφορες θεραπευτικές επιλογές, όπως η psoas hitch, η Boari flap, η ουρητηρονεοκυστεοστομία και η αυτομεταμόσχευση. Όλες οι ανοικτές επεμβάσεις ενέχουν αυξημένο κίνδυνο νοσηρότητας, αυξημένο χρόνο ανάρρωσης και αυξημένο χρόνο νοσηλείας σε σύγκριση με τις ενδοσκοπικές προσεγγίσεις. Η λαπαροσκοπική και η ρομποτικά υποβοηθούμενη λαπαροσκοπική χειρουργική χρησιμοποιούνται όλο και περισσότερο για την αναπαραγωγή των αποτελεσμάτων που προσφέρει η ανοικτή χειρουργική της ουρητηρικής στένωσης.